Limburg was traditioneel de bestemming van een trainingsweekeind in het voorjaar. Met de WTC zijn we zeker 25 jaar in maart naar Valkenburg geweest. Limburg wordt echter steeds drukker en duurder. Wielrenners zijn daar naar mijn mening minder welkom. Omdat ik graag andere renners kennis wil laten maken met één van de mooiste fietsgebieden van Nederland en omgeving heb ik een Eifelweekeind georganiseerd. Als je daar de weg kent is er ruimte genoeg en de prijzen zijn aantrekkelijker dan in Nederland. In oktober heb ik gepeild of er voldoende belangstelling was. In Altenahr is een passend hotel gevonden. Hotel “Zur Traube”, met een gastheer (Udo) en gastvrouw (Noi) die voldoende flexibiliteit hebben. In het hotel is plaats voor 37 gasten. De verwachting was dat we met circa 20 deelnemers zouden komen. De deelnemers  had ik verwacht van de Veteranen 50+ en enkele WTC Woerden renners. Mijn vriend John Roos, van Cycling Team Flakkee, bracht een aantal leden van zijn vereniging mee.

In oktober zijn de routes uitgezet en gereden. De werving kon van start gaan. Begin december was het hotel volgeboekt. Flakkee kwam met 25 deelnemers. Daarna bleven de aanmeldingen komen. Eind januari waren er 60 deelnemers. WTC Woerden deed met 13 renners mee. 25 renners moesten in hotel het Schwarze Kreuz ondergebracht worden.

Met zoveel deelnemers moet je rekening houden met onverwachtse gebeurtenissen. Fietsen kunnen kapot gaan en een renner kan gemakkelijk een bochtje missen. Met John Roos konden we de ploegleidersauto van Flakkee regelen. De chauffeuse, Leonie Roos, heeft het hele weekeind voor reddende engel gespeeld. Op zaterdag had zij assistentie van Peter van der Geest. Peter kon niet meefietsen omdat hij een week daarvoor in Brasschaat van de fiets is gereden en zijn heup brak. Met een nieuwe heup was Peter mee op trainingsweekeind.

Op vrijdag, rond het middaguur, arriveerden de deelnemers in Altenahr en kon ik proberen om de juiste mensen op de juiste kamers te krijgen. Dat nam meer tijd in beslag dan voorzien. Door de vertraging konden enkele renners pas een uur later gaan fietsen.

Na het oplossen van de problemen  konden we op vrijdag om 13:00 uur van start gaan voor een kennismaking met de Eifel. We reden op een rondje van 26 kilometer met 2 klimmen en 600 hoogtemeters.  Het weer was redelijk, maar een beetje koud. In een grote groep reden we naar de voet van de eerste klim. Binnen een kilometer klimmen lag de hele groep uit elkaar. Dat gaf genoeg informatie voor de indeling van de groepen voor de rit van zaterdag. De meeste renners hebben op vrijdag 80 kilometer met 1.800 hoogtemeters gereden. Anderen een rondje minder.

‘s-Avonds werd in twee ploegen gegeten. Een grote biefstuk moest ons energie voor morgen leveren. Na het eten kon aan de bar de vochtbalans hersteld worden.

 Op zaterdag, met prima weer, reden de toerdames de route van zondag en hebben bij de waterval van Nohn koffie gedronken. Gitta had de leiding én de route op de Garmin.

 Klimmen waren uitdagend genoeg en de afdalingen soms spannend. Op zaterdag werd door de renners de zwaarste rit gereden, 125 km met 2.400 hoogtemeters.

Er werd in drie groepen gereden. De snelle groep onder leiding van Edwin de Graaff,  Alicja Verhagen was gids van de tweede groep en Barend deed de veeggroep. Edwin en Alicja hebben twee weken eerder, met de damesteam van Ahoy, de routes al een keer gereden. Met een geleidelijke aanloop werd in de eerste 20 km van 200 naar 650 meter geklommen en kon iedereen op temperatuur komen. Rob Olofson, voorzitter van Flakkee en een reus van een kerel, kreeg daarbij snel problemen met zijn derailleur. De ketting liep niet over het onderste wieltje maar zat achter het palletje dat daar onder zit. Dick van Loon ontdekte dat een te korte ketting de oorzaak was. Als Rob achter op een groot tandwiel reed en voor het grote blad schakelde trok hij de ketting uit de derailleur. Snel Leonie gebeld en die kwam aanstormen met de ploegleidersauto. Een nieuwe ketting gemonteerd en Rob kon zonder problemen zijn weg vervolgen.

Dezelfde Rob reed als een speer naar beneden. Niet alleen door gewicht maar ook omdat hij fantastisch kan sturen en daar veel plezier in heeft. Bij Alicja in de groep was inmiddels de eerste calamiteit voorgevallen. Fred reed hard naar beneden met piepende remblokken. Hij had niet de juiste blokken gemonteerd in zijn schijfremmen. Zonder reserve in te bouwen dook hij een bocht in en kwam een auto tegen. Daarvoor moest hij uitwijken en eindigde in de greppel. Gelukkig zonder erg. Later ontdekte hij dat hij zijn portemonnee en telefoon verloren was bij de val. Die heeft hij, na afloop van de rit, met de ploegleidersauto opgehaald.

Leendert had een rammelende cassette die moeilijk schakelde. Met behulp van sleutels uit de ploegleidersauto werd dit euvel snel door Peter van der Geest verholpen.

Voor de veeggroep was de steile klim naar Kirchwald de eerste beproeving. Eerst een stuk 15% en gemiddeld 8% stijging. Boven verzamelen en dan een stukje naar beneden. Daar sloeg het noodlot toe. Dieuwke schrok waarschijnlijk van een tegemoetkomende auto, kneep hard in haar voorrem (schijfremmen) en vloog over haar stuur. Zij brak een vinger, beschadigde haar gezicht, ontwrichte haar kaak en liep overal kneuzingen op. Snel Leonie gebeld die met de ploegleiderswagen kwam aangereden. Tijdens het wachten werd Dieuwke door lokale bewoners, waaronder een verpleegster, verzorgd. Super aardige en bezorgde mensen. Dieuwke werd door de ploegleidersauto naar het ziekenhuis in Mayen gebracht en daar behandeld. Op maandag is Dieuwke in Zwolle onderzocht. Het gaat goed met haar en zij maakt nieuwe fietsplannen. Een beetje achter op het tijdschema zijn we naar de Hohe Acht, het hoogste punt van de Eifel, gereden. Daarvandaan met een lange afdaling naar Adenau. Koffie gedronken bij Bakkerij Schillinger.

Na Adenau kwamen er nog 5 flinke klimmen. Twee “zware jongens” kregen moeite met de beklimmingen. Niet alleen vermoeidheid maar ook last van kramp. De route was zo uitgekozen dat de renners, in dit soort gevallen, langs de Ahr naar het hotel konden rijden en niet over de resterende vier bergen moesten. Met de rest van de groep zijn we naar Reifferscheid gereden. Ik ben bij deze klim niet bij de renners van mijn groep gebleven en ben doorgereden naar boven.

Ik heb een lijstje van de klimtijden van Strava gehaald. Alleen van april 2019. Dat is van de deelnemers die op Strava zijn aangemeld en van een paar Duitsers die toevallig gepasseerd zijn.

LINK- D:\Eifel Reifferscheid.xls

Na Reifferscheid was de volgende deelnemer van mijn groepje aan het eind van zijn krachten en kon ook langs de Ahr naar het hotel rijden. Met een select groepje pakten we de laatste klimmen en waren we net voor het eten in het hotel.

De tweede avond aten we een schnitzel. Na het eten werd de vochtbalans hersteld met herstel-biertjes. Van Woerden en de veteranenclub  bleven er nogal wat renners in het hotel hangen. De renners van Flakkee gingen op ontdekkingstocht in Altenahr en kwamen in de Karaokebar terecht. Die werd helemaal door ze overgenomen. Altenahr heeft wel iets weg van Valkenburg. Er zijn veel horeca gelegenheden.

 Op zondag stond de laatste rit van 90 km met 1.300 hoogtemeters op het programma. Met een lange aanloop reden we via een andere route dan gisteren weer naar de Hohe Acht en Adenau. Daarna reden we over kleine weggetjes naar Nohn. In het begin waren er veel motorrijders op de weg die naar de Nürburgring reden om daar hun motorfiets door de pastoor te laten zegenen. Dat riep wel wat moeilijkheden op. In Kesseling was er een demonstratie tegen de motorrijders en later op de dag moesten de renners van de snelle groep en een aantal van de tweede groep omrijden wegens een wegafsluiting. Er was op onze route een motorrijder, waarschijnlijk dodelijk, verongelukt. Normaal is er niet veel verkeer op de routes die wij rijden en gedragen de bestuurders zich erg netjes.

Met mijn veeggroep waren we rustig begonnen. De “zware jongens” waren met de toerdames mee.

 Die reden langs de Ahr en de Rijn een route van 80 km met iets minder klimmen. Eén van de mannen in mijn groep had zich op de eerste dag zodanig ingespannen dat zijn hartslag nu bij de geringste stijging van de weg richting het maximum bewoog. Na 20 km is hij omgekeerd. Later op de dag zag ik hem bij Leonie in de ploegleidersauto. Kees Verweij, de penningmeester van Flakkee, klom juist de derde dag het best. Elke dag ging het bij hem een beetje beter en vooral naar beneden was hij razendsnel. Met veel snelheid van de vorige afdaling schoot hij al een stuk van de volgende klim op. Hij had een stabiele fiets met schijfremmen en veel plezier in het dalen.

Bij de waterval van Nohn hebben we koffie gedronken, samen met groep twee. Een deel van mijn groepje vertrok snel na de koffie en enkele deelnemers kwamen met groep twee mee. Ik reed snel naar de voorste renners van mijn groep. Na een paar kilometer liet ik mij terugzakken om achteraan te gaan rijden. Toen miste ik Bas en Martijn. Later bleek Martijn een lekke band gehad te hebben. Ik heb lekker in het zonnetje op ze gewacht en kon de laatste dertig kilometer met ze naar het hotel rijden. De laatste dertig kilometer was vlak en zo konden we een deel van de vermoeidheid uit de benen rijden.

Terug in het hotel nog even wat gedronken, gedoucht en alles ingepakt. Nog een paar kleine probleempjes met de financiën met Noi, onze gastvrouw, opgelost en om 15:00 uur naar huis gereden. Een prachtig weekeind waarin alle deelnemers een mooie basis hebben gelegd voor een geslaagd wielrenseizoen, voor wedstrijdrenners en toerders. Als organisator vond ik het ontzettend leuk dat de renners van Flakkee, Woerden en de Veteranen het allemaal zo goed met elkaar konden vinden. Wellicht is het voor volgend jaar voor herhaling vatbaar. Dan kan ik de kleine onvolkomenheden, die er hier en daar zijn voorgekomen, verbeteren.

In de loop van 2019 zal ik nog wel een paar dagen in de Eifel doorbrengen. Bij hotel Zur Traube zijn aantrekkelijke arrangementen om een paar dagen te komen fietsen. Wij reden met de auto vanaf Woerden in 2:45 uur naar Altenahr. Fietsroutes heb ik beschikbaar. Wat verder in het seizoen zou ik graag een rit vanuit Altenahr naar de Moezel maken.