Dag 0 - Paniek!
Dag 1
We zijn aangekomen in Spanje na een turbulente start. Toen we zondag om 12 uur op Schiphol waren bleek onze vlucht naar Alicante gecancelled. Na lang wachten en regelen konden we de avondvlucht naar Valencia krijgen. Dat betekende dat de gehuurde auto's omgeboekt moesten worden naar Valencia. Gelukkig is dat (met veel extra kosten) gelukt. Dus uiteindelijk 's nachts om 2 uur aangekomen in ons huis in Calpe. Vanmorgen maar wat langer uitgeslapen, ontbijten en de huurfietsen halen. Rond 13 uur konden we vertrekken voor onze eerste training.
Onder een stralend blauwe lucht en 21 graden konden we in het kort op pad.
Voor sommigen nog even wennen aan het Spaanse verkeer. Na 20 km konden we aan de beklimming van de Col de Rates beginnen. Onderweg kwamen we diverse groepen renners tegen. Ook de ploegleiderswagen van Astana die kennelijk met een juniorenploeg op pad waren. Het team van CCC reed langs. Daan was na 18km klimmen als eerste boven, direct gevolg door Jesper en Marick. De begeleiding had het zwaar te verduren in dit geweld. Van begeleiding was eigenlijk geen sprake. Meer een blok aan het been. Na een half uur wachten onderaan de Col konden de renners weer verder terug naar Calpe.
Klik hier om de route van dag 1 (mee) te beleven!
Dag 2
Na een goede nachtrust stond er vandaag een pittige lange rit op het programma. 112km met 1741 hoogtemeters. De eerste beklimming richting Benissa ging rustig aan in een gesloten groep. Dit keer waren de begeleiders goed voorbereid en als eerste boven, maar misschien scheelde het dat ze dit keer met de auto waren.
Na een glooiend stuk ging het na 20km langzaam aan bergop. De vaste groepjes werden geformeerd. Daan, Marick en Jesper vooraan. Daarachter wisselde de samenstelling wel regelmatig. Er is een gevecht om de bolletjestrui gaande. Daan en Spiek zijn jury en bepalen wanneer de klim telt voor de bergprijs. Tim heeft daar zo zijn bedenkingen bij. Na 65km meer bergop dan bergaf te hebben gereden, zijn we de rest voornamelijk gaan afdalen. In Guadalest nemen we een welverdiende cola om vervolgens aan de laatste 30km te beginnen. In een goed uur zijn we weer terug bij ons huis. Iedereen is erg moe, maar toch wordt het klimmetje naar het huis nog bestormd. Er wordt een aanval op de koelkast gedaan. Vervolgens een duik in het ijskoude zwembad, even een douche en klaar voor een tennistoernooi. Het valt kennelijk mee met de vermoeidheid.
Klik hier om de route van dag 2 (mee) te beleven!
Dag 3 (met de Tom Dumoulin klim)
Na dit keer een warme nacht van 18 graden waarin een grote stoflaag is neergedaald in Calpe, staat er een rit van 90km op het programma.
De enige echte uitdaging is de Puig Llorenc. In 2015 won Tom Dumoulin hier de legendarische 9e etappe in de vuelta. De klim is 3,5km met stukken van 15 tot 20%. Vorig jaar sloeg Roglicz op de klim de beslissende slag in de 2e etappe van de vuelta. De berg werd direct aangevallen door de strijders om de bergtrui. Daan was als eerste boven en Jesper werd tweede omdat hij naar eigen zeggen de afslag had gemist.
Na de gebruikelijke foto op de top gingen we weer naar beneden. Een onverwachtse bocht zorgde ervoor dat Daan een kleine schuiver maakte. Gelukkig viel het allemaal mee. Daarna volgde een redelijk Spaans vlak stuk langs de kust. Onderweg nog een supermarkt bezocht om de voorraden aan te vullen, want met 22 graden was het weer een warme dag. Dit keer was er geen volgwagen om de repen en het water aan te vullen. Na een mooie lange afdaling vanuit Benissa komen we weer terug in Calpe.
Voor een vlakke etappe toch nog ruim 1300 hoogtemeters.
In ons huis werkt helaas de geiser al dagen niet. Er zijn 2 douches, maar met een kleine boiler. Het is dus niet mogelijk om allemaal te douchen met warm water. Na 3 dagen van beloftes dat het gemaakt zou worden, heeft het verhuurbedrijf besloten ons een ander huis aan te bieden. Morgen gaan we dus ook verhuizen. Een mooi huis voor 14 personen en maar liefst 8 badkamers. Dus dat warme douchen moet daar toch wel lukken.
Klik hier om de route van dag 3 (mee) te beleven!
Dag 4
Ik was gisteren nog vergeten te vermelden dat Mees voor ons gebakken eieren met spek had gemaakt, dat kan hij goed. Vanmorgen hadden we ons laatste ontbijt in Calpe. Na het ontbijt is de meeste bagage al naar ons nieuwe huis in Benissa gebracht door Nico en Bram. Rond 11 uur konden we Calpe vaarwel zeggen.
We hadden een soort van rustdag. Een eenvoudige rit met als extra mogelijkheid om de col de Bernia te beklimmen. Deze klim zat in de 5e etappe van de Ronde van Valencia, drie weken geleden. Hij is 5km met stukken van 23%. Pogacar won daar, net voor Wout Poels. Iedereen besloot toch om het te proberen. Nico bleef beneden wachten. Gijs besloot na 3 km om te keren toen enkele wandelaars hem voorbij dreigden te lopen. Tim en Mees volgden zijn voorbeeld. De andere 5 kwamen met veel moeite toch boven. Heel knap gedaan.
Op weg naar Polop waar we bij de bronnen onze bidons gingen vullen haalde Gianni Vermeersch ons in.
Na Polop gingen we richting Altea en werden we voorbij gereden door een complete damesploeg van Dolcini.
Mees die niet veel op kop reed, was er als de kippen bij om met een van de Dames een gesprek aan te knopen. Hij ontdekte dat voor hem Blanka Vas reed. De Hongaarse die 2e werd op het WK veldrijden voor beloften. We reden een kilometer of 8 met ze mee en kwamen in Altea aan. Daar wonen de opa en oma van Spiek en we hadden beloofd er even langs te gaan. Intussen was Bram ook weer aangesloten bij de groep. Hij had de verhuizing geregeld samen met Astrid. Na heerlijk in de zon op de boulevard gezeten te hebben zijn we weer op weg gegaan naar ons nieuwe onderkomen. Wat een mooi huis, met alles er op en aan, maar vooral heerlijk warm water. Voor sommigen geen reden om nog even in het ijskoude zwembad te springen.
Dag 5
De eerste nacht in ons nieuwe huis was even wennen. Het was erg warm. Kennelijk brand de verwarming, maar er zijn zoveel thermostaten en andere knopjes dat het niet duidelijk is hoe het allemaal werkt. Voor de rest mogen we met deze villa zeker niet klagen.
Vandaag een rit van 90km op het programma. Bij het ontbijt zat iedereen er wat uitgeblust bij. Zou het misschien iets teveel zijn? Na ongeveer 15 km kwamen ze weer tot leven. Het tempo ging omhoog en iedereen ging weer zonder problemen de eerste klim op. De Col de Rates van de zijkant. Bram en Nico hadden een iets makkelijkere route gevonden en wachten onderaan de Col.
Na goed 60 km stond de tweede uitdaging te wachten. De Col de Bernia. Door onze renners omgedoopt tot Col de Bernie (naar onze webmaster).
Daan had in het begin van de klim wat last van de net opgegeten koeken. Marick en Jesper zagen hun kans om Daan er af te rijden. Helaas voor hen, Daan kwam weer terug in zijn oude ritme en pakte ze voor de top terug. Na dit trio volgden Tim en Spiek. De anderen lieten samen met Bram en Nico deze klim voor wat het was en reden terug naar de basis. Voor hen stond er toch ook nog 70km op de teller. Een mooie dag waarin ieder heerlijk gefietst heeft. Na afloop is er de dagelijkse run op de koelkast en maakt ieder voor zich een herstelmaaltje klaar. Vandaag waren vooral de tosti's in trek.
Dag 6
Laatste dag. Een rustig ontbijt. Maar de ochtend begon niet zo ontspannen. Om 7.00 uur rook Bram een stevige brandlucht. Snel uit bed op zoek naar de brand. Gelukkig was het geen brand, maar was een buurman een vuur aan het stoken om zijn tuinafval te verbranden. De hele omgeving onder de rook. Tja, dat is ook Spanje. Om 10.30 uur vertrekken we voor onze laatste rit, 80km Spaans vlak. De eerste 25 km zijn bijna vlak. In gestrekte draf achter elkaar vliegen deze kilometers voorbij.
Dan glooiend terug richting Calpe. Het weer leek bewolkt te worden, maar de zon is er weer doorheen gekomen.
Er lijken geen tekenen van vermoeidheid. Na 65 km buigen Bram en Nico af naar ons huis. De auto's halen. De anderen gaan door naar de fietsverhuur in Calpe om de fietsen in te leveren. Heerlijke fietsen van Specialized die hun werk goed deden.
In Calpe zitten onze renners al te wachten. De pedalen eraf en in de auto naar het huis. In de rest van de middag nog wat relaxen en afsluiten met een broodje hamburger met friet en sla.
Daarna koffers inpakken en brood smeren. Morgenochtend om 6.00 uur naar het vliegveld.
Wat een geweldige week was het weer. De renners hebben stuk voor stuk goed gereden en zich keurig gedragen. Het kostte Bram, Nico en Astrid geen moeite om ze te begeleiden. Het op de fiets volgen wordt echter wel steeds moeilijker, maar we kunnen de renners gerust alleen laten rijden. Ze redden zich prima en letten goed op elkaar. Astrid is heel druk geweest met boodschappen. Niemand is ook maar iets tekort gekomen en we hebben heerlijk gegeten. Elke dag konden we in schone kleding weer de weg op. Bedankt allemaal en zeker volgend jaar wee
Dag 7 - naar huis
Vroeg op en naar huis! Vliegtuig vertrok deze keer op tijd en we kwamen zelfs vroeger op schiphol aan dan gepland.
DUS.... einde van dit avontuur.
Astrid, super bedankt voor het aanleveren van alle foto's en teksten.
Bram, Nico en Astrid, super bedankt voor de goede begeleiding!
