Verslag 50+ WTC'ers

 

 

Niet alleen bij de jeugd van WTC-Woerden worden weer wedstrijden gereden maar ook de overige renners zijn weer een maandje bezig. Als ik dit schrijf is week 32 van 2020 net begonnen. Gisteren was ik met neef Wilfred (de hardloper) en Erwin Tuithof naar de Redoute (115 km). Ongelofelijk dat Wilfred zonder specifieke fietstraining met ons mee fietst op zo’n zware rit. In België zijn problemen met het Covid-virus. In de Ardennen was daar weinig van te merken. De bediening op terrassen droeg een mondmasker en als je naar binnen ging in een restaurant moest je ook een mondmasker opzetten. Wij hadden mondmaskers in onze zak en konden die daar gebruiken. In de eerste kilometer werd ik door een wesp in mijn knie gestoken en met een grote zwelling kon ik mijn rit beginnen. Ik passeerde gisteren de 16.000 km grens voor 2020. Iets meer kilometers dan in andere jaren. Vooral bij Odwin Bink op Mallorca heb ik een goed begin gemaakt. Ik rij geen extreem lange ritten maar constant elke week 500 km. Waarschijnlijk mede door mijn leeftijd heb ik gemerkt dat ik ritjes tot 150 km goed verdraag maar bij langere ritten meer herstel nodig heb. Ik ben door de aanschaf van mijn nieuwe Specialized enorm gestimuleerd om er, ondanks de Covid, een mooi seizoen van te maken. Mijn fiets voldoet helemaal aan mijn wensen. Voor het eerst rij ik met elektronische schakeling en schijfremmen. Voorheen vond ik deze onderdelen overbodige luxe waarin ik geen voordeel zag om sneller te rijden. Omgepraat bij Bike-Center heb ik besloten om het te proberen. Nu zou ik niet meer zonder willen. Ik schakel meer dan vroeger en de schijfremmen geven in de bergen zekerheid. Mijn fiets is naar mijn zin aangepast om te racen. Een maatje groter frame, zodat ik niet te diep naar het stuur hoef te reiken. Speedplay pedalen om door te trappen in de bochten, een plat Zipp-stuur voor de aerodynamica, 28 mm Tubeless-banden met sealant, vijf atmosfeer druk om minder lek, comfortabeler en sneller door de bochten te rijden en een powermeter om de trainingen en wedstrijden te managen.

 

Met ingang van 1 juli zijn de wedstrijden begonnen. De WAC-ritten en de wedstrijden van de veteranen 50+ hebben mij goed op gang geholpen. Blij dat ik op parcoursen kan racen en mede-weggebruikers niet aan de kant hoef te duwen. Jammer dat ik daar zo schofterig lang op heb moeten wachten. Opmerkelijk is dat ik in de Strava-ritjes niet in staat was om de hoge gemiddelde snelheden te rijden die werden neergezet door de conculega’s van de WTC-Woerden. Soms leek het wel of er alleen nog maar “Elite-renners” op de club waren. Als ik mijn uiterste best deed kon ik 32 km p/u gemiddeld rijden en dan zag ik dat de anderen 5 km p/u gemiddeld sneller hadden gereden. Ik heb mij serieus afgevraagd of ik wedstrijden zou gaan rijden nu ik door deze renners zo overklast werd. Tijdens wedstrijden blijkt dat hard rijden op een wielerparcours met bochten toch net even anders is en dat dezelfde renners als in voorgaande jaren toch weer het snelst rijden.

 

In de wedstrijden doe ik bij de 50+ mee i.p.v. 60+, omdat we daar met meerdere WTC’ers rijden. Bij de 50+ hebben we sinds 1 juli vier wedstrijden gehad en de resultaten zijn goed. Met een eerste, tweede, derde en tiende plaats heb ik voldoende punten gescoord om met voorsprong aan de leiding te gaan in het 50+ klassement. Ook de andere renners rijden lekker mee. Erwin Tuithof reed in Rotterdam een zesde en in Amersfoort een dertiende plaats. Martin Mans zat in Alphen ad Rijn en in Veenendaal in de kopgroep. Nog niet met een korte uitslag maar dat zal niet lang meer duren. Ook verwacht ik dat Luuk van Vliet, Anton Mink, Ronald v. Merkerk en Marien Groenendijk dit jaar nog in de prijzen zullen rijden. Wellicht verschijnen ook de ander 50+ WTC'ers aan de start in de komende wedstrijden.

 

Naast de 50+ wedstrijden is er in NL weinig voor ons te rijden. Met een enkele wedstrijd van de TMZ in Zeeland en de ZoMoCo wedstrijden op de clubparcoursen in Zuid-Holland is de koek op. Mijn hoop was op België gevestigd maar de opleving van het Covid-virus gooit roet in het eten. Nu probeer ik hoog te eindigen in het klassement van de 50+ voor dit jaar. Mijn dochter Alicja was met haar vriend Edwin in Polen en zij hebben, vooral in de Hoge Tatra, leuke wedstrijden kunnen rijden. Het is daar bijzonder mooi, fietsvriendelijk en betaalbaar. Buiten de grote steden zijn er niet veel problemen met het corona-virus. Bovendien heb je door het landklimaat prachtig zomerweer. Zeker geen verkeerde keuze. In mijn jongere jaren heb ik daar regelmatig bij de amateurs gereden. Polen heeft een echte fietscultuur met internationale toprenners. Vroeger bij de (staats)amateurs en nu bij de professionals. Met Cees Streng en Theo Schlijper heb ik in 1996 bij de Masters 40+ de Ronde van Polen gereden. Een super leuke ervaring.

 

Tot eind september hebben we 50+ wedstrijden en op 11 oktober nog het DK op de weg in Amersfoort. Graag zou ik daarna aan een leuk evenement in een warm land deel willen nemen maar de huidige ontwikkeling met Covid geeft te veel onzekerheid. Eerst maar aankijken hoe Covid zich ontwikkeld.

 

Barend Verhagen

 

 

 

Downloads:

Nieuws Overzicht