Afgelopen 16 december stond één van de jaarlijkse hoogtepunten op de veldritkalender weer voor de deur. Omdat onze vaste fotograaf Willem afwezig was, heb ik dit jaar de honneurs waargenomen en een verslag gemaakt van deze bewolkte, maar prachtige dag. Ik wil u, de lezer, graag meenemen in mijn dag en ik wil u laten zien hoe de WTC’er het ervan af hebben gebracht.

9:30

Ik kom aanrijden op een volle parkeerplaats, waar de tentjes al worden opgezet. De geur van puberzweet en gezonde spanning komt mij tegemoet. Nadat ik toch nog een vrij plekje gevonden heb, begeef ik mij naar het clubhuis. Daar zitten Astrid en Bernadette al klaar om de nummers uit te geven en de licenties in ontvangst te nemen. Als ik de heren parkoersbouwers vraag naar wat voor rondje er vandaag is neergelegd, dan krijg ik termen als “lastig”, “modderig”, “een mooi rondje” terug. Om dit met eigen ogen te ervaren, steek ik de weg over richting de fier wapperende vlaggen. Al rondkijkend zie ik dat er inderdaad een lastig rondje is uitgezet, waarbij twee de keer de krater wordt beklommen, gecombineerd met één keer de banaan, waar een verraderlijke schuine kant ligt. Die schuine kant is dan ook het punt waar veel renners hun verkenning op focussen. Ik zie angst bij sommige nieuwelingen, maar ook durfals die hem in één keer afrijden. “Dit is het mooiste rondje van het jaar!” komt mij ter ore en dan moet de koers nog beginnen…

10:30

Om 10:30 wordt het spits afgebeten door de jongste knapen van vandaag, de nieuwelingen. WTC wordt in deze wedstrijd vertegenwoordigd door Laurens, Evert en Alexander. Rondkijkend bij de start, zie ik dat er vooral gekozen wordt voor het grifo-profiel, de mannen zijn dus niet bang om een beetje te glijden door de bochten. Na een furieuze start zijn het Finn Bastiaansen en Cas Timmermans die zich afscheiden van de rest. Kort daarachter volgt de winnaar van vorig jaar, Willem Jan Belt. In deze wedstrijd is te zien dat de schuine kant nog goed te berijden is, de renners vliegen ervan af. Laurens rijdt goed mee in de top twintig en ook Evert en Alexander rijden goed over het parkoers. Het is mooi om te zien hoe serieus deze jongens het veldrijden al nemen. Na de finish werd een vader uitgescholden omdat hij de bandenspanning in de reservefiets te zacht had afgesteld. Ook heeft een renner bijna een kwartier met zijn hoofd tussen de benen op de grond gezeten, omdat hij teleurgesteld was over zijn resultaat. Het geeft mij flashbacks naar de tijd dat ik nog zo fanatiek bezig was met koersen.

Evert verkent het rondje, terwijl Lucas alvast voor volgend jaar meekijkt.

Laurens loop gezwind de trap op.

11:30

Na de nieuwelingen zijn de junioren aan de beurt. Voor WTC staan David en Pelle hier aan de start. De heren junioren schieten als raketten uit de startblokken, sommigen deden het iets te enthousiast. In deze koers tekende zich ook een tweestrijd af tussen Finn Smith en Cédric de Jager die tot de laatste ronde voortduurde. Aan de finishlijn raak ik aan de praat met de moeder van Cédric, ze stond zenuwachtig te wachten op de finish. “Nu snap ik wat sommige ouders iedere week voelen, voor mij komt dit niet zo vaak voor.” Uiteindelijk zal haar zoon het net niet halen, maar mama mag trots zijn op wat hij heeft neergezet. Bij de junioren is al duidelijk te zien dat de snelheden weer net wat hoger liggen, er wordt wat makkelijker over de boomstammetjes gesprongen en ze schieten wat sneller door de bochten. Wat ook goed te zien is, is dat het heel modderig is op het parkoers. Sommige renners moeten vaak van de fiets, of krijgen de fiets niet meer mee op de loopstukken. Ik ben zeer benieuwd hoe dit in de volgende categorieën gaat zijn.

David sprint het heuveltje op na de post op.

12:30

Bij de amateurs werden de messen al voor de start geslepen, de renners inspecteren elkaars materiaal en benen en er komen wat excuses naar boven over ziekte over zwakke benen. De WTC’ers Niek, Ties en Otto staan gefocust aan de start en dat betaalt zich voor Ties ook uit. Hij passeert bijna het gehele veld door via de buitenkant van de bocht door te trappen. Na een snelle eerste twee rondes sluit hij bijna aan bij de top drie. Uiteindelijk bereikt hij een mooie 7e plek, het hoogste resultaat van een WTC’er van vandaag. Een eindje voor Ties komt de top drie op groot verschil van elkaar binnen. Emiel Jansman rijdt een dominante race en wint met een mooie voorsprong.

Ties vliegt over het parkoers.

13:30

De laatste race van de dag is die van de masters. Ik begin het toch wel een beetje koud te krijgen van al dat slenteren, maar ook hier verwacht ik weer een prachtige koers. Het parkoers ligt er nu echt lastig bij en dat merk je ook aan de manier waarop de heren de schuine kant nemen. Waar er aan het begin van de dag nog goed bovenlangs kon worden gereden, wordt er nu vooral voor de onderzijde gekozen. Ook hier wordt het verschil al gauw gemaakt en rijdt Bas de Bruin weg van Micha de Vries om deze voorsprong niet meer af te geven. Thijs Ros rijdt ook nog goed mee voorin en behaalt uiteindelijk een mooie 5e plek. Wat verderop in het veld rijden Marcel Boschker en Peter Ligteringen ook een sterke wedstrijd. Wie niet zo’n gelukkige wedstrijd heeft is de renner met de prachtige lange haren, waarvan ik even de naam vergeten ben, en de enige met campagnolo afgemonteerde fiets in het hele veld. In de tweede bocht na de start rijdt hij tegen een andere renner aan, waardoor zijn tube lek raakt. Koers over. 

14:30

Mijn dag bij de cross zit erop, de allerbeste vrijwilligers beginnen met het afbouwen van het parkoers en dan lijkt het Molenvlietpark ineens weer gewoon een park en niet het “het mooiste rondje van het jaar”.

Hieronder volgt een kleine galerij met de meest sprekende foto’s van de dag. Voor alle foto’s kunt u kijken op: 

https://myalbum.com/album/6gABAEAdAAKjyy/?invite=c461c032-e288-4bfd-83de-cd0d1e50768f 

 Tekst & foto's: Yaron Buteijn